ریزش موی آندروژنیک ؛ علائم ، تشخیص و درمان

ریزش موی آندروژنیک چیست؟

آلوپسی آندروژنیک، شایع ترین شکل ریزش مو در خانم‌ها و آقایان است که به دلیل تغییر سطح هورمون‌های مردانه و استعداد ژنتیکی فرد برای تاسی اتفاق می‌افتد.
در این بیماری موها از حالت ضخیم و قطور که به اصطلاح موهای ترمینال است به تدریج به سمت موهای ظریف و کرکی (در اصطلاح موهای ولوس) تبدیل می‌شود.

علائم ریزش موی آندورژنیک چیست؟

طول دوره رشد (آناژن) موها کاهش می‌یابد که این تغییرات همراه با دوره‌هایی از ریزش مو است. این ریزش مو در آقایان و خانم‌ها به ۲ شکل تعریف می‌شود:

۱- در آقایان موها به تدریج در نواحی فرونتوتمپورال (جلوی سر و کنار سر) و فرق سر کم و نازک می‌شود و خط رویش مو از جلو به عقب می‌رود که به آن M-patern گویند.

با گذشت زمان، یک ناحیه طاس در پشت یا تاج سر دیده می‌شود، و در بعضی مردان، به مرور زمان تمام بالای سر ممکن است طاس شود و موها به شکل نعل اسب در پشت سر باقی بمانند. و بعضی مردان ممکن است آن را هم از دست بدهند.

ریزش مو ممکن است در اوایل بلوغ شروع شود، اگرچه غیر معمول است. بسیاری از مردان شروع ریزش موی خود را اواخر دهه ۲۰ یا اوایل دهه ۳۰ می‌دانند و حدود ۸۰ درصد مردان تا سن ۷۰ سالگی تا حدودی تحت تاثیر این موضوع قرار می‌گیرند.

در بعضی از مردان ریزش مو به سرعت پیشرفت می‌کند و در طی ۵ سال تمام موهای آن‌ها از بین می‌رود. با این حال، شایع تر است که ریزش مو به آرامی انجام شود که معمولا بیش از ۱۵ تا ۲۵ سال طول می‌کشد.

۲- در خانم‌ها ناحیه فرق سر کم پشت و موها نازک می‌شوند به طوریکه ناحیه فرق سر از پشت به سمت جلو مشهورتر می‌شود ولی خط مو به عقب نمی‌رود. در زنان نمای این ریزش نمای درخت کریسمس است.

درمان ریزش موی آندورژنیک چیست؟

در آقایان از فیناستراید و ماینوکسیدیل و در خانم‌ها از ماینوکسیدیل استفاده می‌کنیم. (عوارض قرص فاینستراید به خصوص در زنان حامله بسیار زیاد است.)
از عوارض فاینستراید در مردان می‌توان به کاهش میل جنسی، اختلالات نعوظ و عوارض نادری چون درد سینه‌ها، درماتیت و یا بی حسی اطراف دهان و افسردگی اشاره کرد.

جراحی کاشت مو برای مردانی است که مبتلا به ریزش مو هستند و به درمانهای دیگر پاسخ نداده‌اند. خوشه‌ها یا شاخه‌های کوچک از بافت تولیدکننده مو (هر کدام حاوی ۴ مو) از ناحیه پوست سر که در آن مو به خوبی رشد می‌کند (معمولا پشت سر)  برداشته شده و بوسیله جراحی کاشت (پیوند) به مناطق طاس یا کم‌پشت سر پیوند زده می‌شود.

روشهایی که برای کاشت مو مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از میکروگرافی یا پیوند واحد فولیکولی. این روش‌ها ممکن است گران و دردناک باشند و برای دستیابی به اثر مورد نظر لازم است که روش‌های متعددی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین عوارض جانبی مانند عفونت و زخم نیز ممکن است ایجاد شود.

روش‌هایی مانند پیوند موهای بدن به پوست سر و یا ایمپلنت‌های الیاف موی مصنوعی می‌توانند در بعضی موارد استفاده شوند، اگر چه میزان عوارض با ایمپلنت موی مصنوعی زیاد است.